Het was op een netwerkbijeenkomst .... Daar zag ik voor het eerst een paardencoach aan het werk. Zo’n bijeenkomst was een fijne afwisseling in mijn baan want die was ik eigenlijk al aardig zat: ik vond dat ik niet genoeg kon betekenen voor de mensen met wie ik werkte.
Een paardencoach gaf een demonstratie.
Iemand uit het publiek mocht zijn casus inbrengen. Een loopbaancoach. Hij vertelde dat de mensen die hij begeleidde hem maar bléven mailen en bellen, ook als hun traject al was afgelopen. Begeleid door de paardencoach maakte hij contact met het paard. Toen liep hij ervan weg – maar het paard volgde hem alsof het aan hem vastgeplakt zat. ‘Herken je dit?’, vroeg de coach. En: ‘Hoe goed ben je eigenlijk in afscheid nemen?’. Klóeng, deed de adamsappel van de man die gecoacht werd. Dit was duidelijk meer dan raak.
En ik dacht: die paardencoach is vast paranormaal en het paard ingestraald… maar dit wil ik ook leren! Dat was het begin van een stroomversnelling.
In het jaar daarna kocht ik een ontspoord managepaard, Yenthel, werd zwanger én ging een opleiding volgen om systemisch paardencoach te worden. Die opleiding was fantastisch, maar sloot niet helemaal aan bij de aanvragen die ik als coach kreeg. Ik kom uit de zakelijke dienstverlening en werd gevraagd voor coachtrajecten in persoonlijk leiderschap. Ik vond paardencoaching soms een tikkie zweverig en zwaar. Ik had ooit NLP gedaan en coaching & supervisie, wat ik dan weer vaak saai vond en erg ‘in het hoofd’. Met Yenthel deed ik in diezelfde tijd paardentrainingen in natural horsemanschip. Die waren op paarden gericht, niet op mensen, maar ik zag wel heel wat overeenkomsten met leiderschapstraining. Als ik alles wat ik waardeerde in die methodes nou eens gebruikte in mijn leiderschapsprogramma’s? Ik heb het allemaal zitten mixen. In mijn eigen coachingssessies en groepen probeerde ik steeds meer dingen uit en wat werkte, hield ik erin. En het werkte fantastisch.
Er kwamen steeds meer mensen op mijn pad, vaak uit de dienstverlening, die zeiden: ik heb hier een training gedaan en daar een workshop maar wat jíj doet, dat is echt anders en het werkt geweldig, dat wil ik ook leren! Zo begon ik een eigen opleiding voor coaching met paarden.
Inmiddels heb ik al tientallen paardencoaches opgeleid, ik ben echt één van de dinosauriërs onder de paardencoaches in Nederland! De opleiding werd post-HBO geaccrediteerd en daar ben ik natuurlijk trots op. Nu woont deze Rotterdamse, die ooit een kantoortijger was, in het groen rond Huijbergen met man en twee kinderen (en een heleboel dieren). In mijn werk heb ik veel meer impact op de kwaliteit van leven van anderen dan ik in de HR ooit had kunnen dromen. Ik werk elke dag samen met de paarden. Hoe wordt het nog mooier dan dit?
Typisch Tirza Zelfreflectie vind ik retebelangrijk , voor mijzelf, mijn coachees en ook voor de studenten: kijken naar je eigen stuk. Leuk? Nee, soms is het stom. Ik stel mijn hart volledig voor mijn coachees en studenten open. Tegelijkertijd heb ik wel die Rotterdamse mentaliteit: niet (teveel) lullen (over) maar gaan met die banaan. Ik krijg vaak te horen dat ik niet lijk op een gemiddelde coach; ik ben te blond, te meisjesachtig, te uitbundig en loop op sneakers. Maar ik geloof dat ik een betere coach en opleider ben als ik mezelf kan zijn, en hé, dit ben ik.
Alles wat ik zelf leer in de praktijk, vakliteratuur en op cursussen, vertaal ik weer direct naar mijn opleiding en mijn coachtrajecten. Ik blijf zelf leren en kennis delen is the bomb. Oh ja ze vinden mij ook een feeder. Ik ben een echte levensgenieter en ik laat iedereen graag meegenieten. Dus zet ik in de graag grote stukken taart en chocola neer.
Paardencoaching zo sta ik erin: ik ben ervan overtuigd dat een paard niet zomaar een ‘hulpmiddel’ is, maar dat paarden hun eigen wijsheid hebben die ze graag aan ons overdragen en daar moet je oog en oor voor ontwikkelen. Ik betrek ze actief in de coachsessie. En nee, niet iedere coachklant moet perse bij de paarden! Ik verzorg coachtrajecten met en zonder inzet van paarden. We kijken samen naar wat past bij jou!
Wat je over mij moet weten
ik veel energie heb , lichtelijk ADHD en dyslexie. Kan soms met verbazing mijn eigen teksten nalezen.
we echt in de middle of nowhere wonen, maar als echte Rotterdamse ben ik nog steeds dol op glitter. Dus hup, stallen uitmesten met lipgloss op.
ik een echte positivo ben: ik ben enthousiast en zie ook vaak ergens de humor van in.
mijn man wel eens moppert dat we een halve kinderboerderij hebben met 2 kinderen, 5 pony’s, onze bordercollie en de twee poezen – maar ik vind het zalig om mij hiermee te omringen.
ik helemaal tot rust kom als ik lekker op bosrit ga met mijn vrolijke Naxice, ik zit dan hardop te praten tegen hem (passanten kijken mij verbaasd aan).
ik mijn eetclub met vriendinnen koester waarbij we te hard lachen, en ook huilen en te veel wijn drinken maar dat weet niemand.
oh ja: dat ik best een brokkenpiloot ben; heb ’t persoonlijk record van 4 keer mijn benen breken gevestigd.
Mijn klanten noemen mij: enthousiast, humorvol, praktisch en warm. Wil je precies weten wat ik aan werkervaring en opleidingen heb gedaan? Kijk dan op mijn Linkedin. Verder kun je mij ook volgen en connecten op Facebook of Instagram